10 Temmuz 2009 Cuma

Zamanla Unuturum Ben De!


Bir ışık yakmaz hayat,neylersin ömrün nasıl geçtiğini,unutulduğunu hayatın,başkalarının sizi unuttuğunu.İçimden geldiği gibi yazıştım dün,sade,resimsiz,tozsuz,süssüz.Kör dumanın mavi renkleri gibi hissediyorum kendimi şu aralar.Evanecence gibi duman gibi yok olmak gibi.Ve daha gibi ile ilişki kurduğum bir sürü zırva.Sıla çalarken fonda,ben de unutulanları yazayım dedim kendimce.Belki zamanla unuturum ben de…


Durup dururken hüzün saçmak istemiyorum,oturduğu kabın içine .ıçanlardan olmadım hiçbir zaman…Kocaman bir unutuş,dram tarzında acıklı bir serüven.Sülalem tarafından unutuldum mesela.Koskoca bir dede,bir babaanne,iki tane amca,bir hala,birkaç kuzen ve onların daha nice akrabaları..Aynı şehirdeydik kısa süre önceye kadar.Onlar ölmeden önce.Şimdiden söyleyeyim kimse rahmet okumasın onlar için.Hayatımda suratlarını bir kere gördüğüm insanlar için kimse yakınmasın.Mezarlarının yerini bile bilmiyorum.İnanır mısınız adlarını bile bilmiyorum sadece soyadları aynı.Ve bir baba tabii ki,aslında baba değil,guguklu saat.Guguklu saat bile şöyle kafasını çıkarıp yuvasından etrafa bir göz atıyor değil mi?Ama beni arayan soran yok,dramatize etmiyorum.Burası benim mekanım içimden geldiği gibi…


Umurumda değiller aslında,benim gibi bir evladı,yeğeni,torunu kaybetmek onların suçu.Siz babaanne ve dede kılıklı suratsızlar,hakkımı helal etmiyorum ve ben ölüp yanınıza gelmediğim sürece de sizi affetmiyorum.Cennet kapılarından içeri giremezsiniz inşallah.Hayatta cehennem hayatı yaşattıklarınız için,avutun kendinizi.Bir dua okuyanınız yok ardınızdan.Ama asla da bir tek kötü,pis,onur kırıcı bir kelime söylemiyorum rahat uyuyun ne diyeyim…


Ne de çok unutulan anılar varmış be,ağlayacağım birazdan galiba.Ben herkese bir tavsiye gönderiyorum.Eğer bakmayacaksanız dünyaya bir çocuk lütfen getirmeyin.Artık olgunluktan sıkıldım,çağımı yaşayamıyorum.Arkadaşlarımın o kadar basit sorunları var ki,çocukça şeyleri kafalarına takıyorlar.Halbuki benim derdimden bir haberler.Benim dağlara dert yanmam lazım.Evet,boşanma mantıklı bir süreç,evlilik ve aşk bitmişse.Ama çocuğunla eskisi gibi ilgilenmek kaydıyla.Unutmayın çocuklarınızı.Herkese göre daha olgun daha efendi daha usluyum belki ama ne fark eder,sol yanınız acı ile bakarken.Asla onlar gibi olamadım.İstemem de zaten.


Siz yakın ışıları,ayrılığınız aşka küstürmesin sizi Sıla’nın da dediği gibi.Daima şükür Allah’ım bu günlerimize.Kendimi bulduğum günlere.Bana annemi bağışladığın dakikalara günlere,saadetlere...


Kocaman bir unutulmuşluk,merak etme koca adam zamanla unuturum ben de:)




3 yorum:

MOMOL dedi ki...

seninde sınavın buymuş be çiklet...
daha kötü durumlara düşmemek, eldekilerin kıymetini bilmek için şükretmek lazım...sen zaten bunu yapıyorsundur...
mmm aslında yazdığın yazı sonrası söyleyecek pek söz bırakmamışsın...

Beyaz Çiklet dedi ki...

Teşekkürler Momol;
hayatta herkesin bir sınavı varsa,dediğin gibi benimki de buymuş.Dedim ya zamanla unuturum ben de:/

Adsız dedi ki...

okudgum en etkıleyıcı kıtplr, ızledgm en dramtık sahneler,dınledgm dokunaklı hıkayeler,bırebır sahıt oldgm ınsanlık hallerı wb. bnlarn bıkacı gbı snnde su yazdgn satırlrdı gozyaslrmı dokturten.ck zor ağlayan bırı olsam da,gelgıler buhranlr arasında gelen yuregnn bam telıne dokunan herseye aglayabılıorm(tabı yalnız olmak sartyla) yazın ole mı anıma geldı kı tutamadm kndmı,tabı bu kadar harıka dıle getremeseydn bu kadar işlemezdı ıcıme.ne dıebılırz kı,ınsanız we hersey bızım ıcın.. f.e.