Yağmur başladı sen dedim camlara koşdum
Doğursan zulmümden çıldıracakdı deniz
Biz aynı hırkayı giyecekdik Muhyiddin ağlayacakdı
Muhyiddin ağlayacakdı biz aynı hırkayı sırayla giyecekdik biz...
Ah Muhsin Ünlü
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Çok uzak yollardan geldim, denizler yerine dağları sevdim. Heyecanımda, başarımda ve üzüntümde pek insan yoktu yanımda. Fakat öğrendim, irkilerek yoluma devam ettim. Şimdi mutfağıma açılan minik bahçemde pek çok çiçek yetiştiriyorum. Çiçeklerin yanında yalın ayak geziniyorum, bir tek onların yanında özgür hissediyorum. Yaşamak böyle bir şey değil midir zaten? Toprakla bütünleşmek, var olmamak. Hiç olmamak. Ne orada ne de burada.
- Beyaz Çiklet
- O çiğnenmiş bir çiklet. Belki de paketi hiç açılmasaydı daha iyi olurdu. Kim bilir?
"Hastalığımız bile aynı, nefes alamıyoruz."
Hayat Var
Beyaz Çiklet Çiğneyenler
Bir mektubumu buldum anıların arasında: "Sev bu çocuğu, insan olmanın ıstırabını yaşıyor" diyordu.
Nezihe Meriç
Günce Deposu
-
▼
2016
(189)
-
▼
Nisan
(15)
- Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ve Franz'ın Düşünc...
- Tek Başına Bir Adam II
- Christopher Isherwood: Tek Başına Bir Adam
- Milan Kundera: Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği
- Şarkı Söyleyen Kadınlar
- Perçemli Sokak
- Kutub-u Şikeste
- Leyla Erbil: Mektup Aşkları II
- Leyla Erbil: Mektup Aşkları
- Hasan Ali Toptaş: Gölgesizler
- Arjantin Hikayeleri
- Pitoresk İstanbul Sergisi 2016
- Toprağa Uzanan Eller
- Ali Lidar: Z Raporu
- Kedi Ciğeri
-
▼
Nisan
(15)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder