17 Ocak 2016 Pazar

Yeni Birileri

Beş yıllık bir ilişkim olduğundan ve bir sene önce son bulduğundan söz etmiştim bazı yazılarımda. Ne değişti, bana neler kattı ve benden neler götürdü? Bunun analizini kendi içimde sürekli yapıyorum zaten, bir de yazarak içimi dökmek istedim. 

Öncelikle tam anlamı ile unutuluyor mu? Evet, unutuluyor. Büyük bir aşk yaşadım epey uzun sürdü. Bu süre zarfında üzüldüğüm gün sayısı çok azdır. Çok güzeldi her şey ikimiz için de. Güzeldi ve bitti. İlk etapta çok zor olacak sandım hoş öyle de oldu. Lakin sonra gücümü toplamam gerektiğini düşündüm. Duygusal bir insandım, uzun süreceğinin farkındaydım. Buna rağmen yapmam gereken bir sürü şey vardı, hayatımın sorumluluklarını üstlenmem gerekiyordu. Pes etmedim ve evet unuttum. Unutmaktan kastım ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum şu an. Nötr.

Bana çok fazla şey kattı bu ilişki. Olgunlaştım. Ayrılınca bazı noktaları daha iyi analiz eder hale geldim. Doğru bir karardı ayrılık. Ayrılığın yaralarını sardıktan sonra iş hayatımda ve akademik hayatımda daha da güzel noktalara geldim. Enerjimi arkadaşlarıma ve anneme ayırdım. İhmal ettiğim tüm herkesin gönlünü aldım. Bazı noktalardan bakınca asosyal sayılabilecek bir insandım. Arkadaşlık ilişkileri kurmakta güçlük çekerdim. Çok sevdiğim biri vardı hayatımda neticede, gerisi olmasa da olurdu. Lakin toparladım. Gayet sosyal, arkadaş ilişkileri kurabilen bir insanmışım. 

Yepyeni bir hayat kurdum kendime. Kendim bile inanamadım yapabildiklerime. Gelelim yeni birilerine. İşte o olmuyor lan. Birkaç kişi girdi hayatıma bu süre zarfında. Çok çok iyiydi hepsi. Tam yakınlaşacağım derken istemediğimi fark ettim. Diyorum ki kendime, yaraları da sardın oğlum. Neden bu geri çekilme, soğukluk? Gerçekten ne istiyorsun? Hayatımda biri olsun mu olmasın mı bilemiyorum. Olsun istediğim zamanlarda adım attığım an geri çekiliyorum, aslında olmasın istiyorum. Böyle garip bir muğlaklık. 

Yalnız olmaktan mutsuz muyum? Kesinlikle değilim. Ne zaman mutsuz olmaya başlarım onu da bilmiyorum. Bu saatten sonra kime nasıl güvenirim hiç emin değilim. 

Şu an günlerimi bol bol okuyarak, izleyerek, gezerek ve geleceği planlayarak geçiriyorum. Biri gelir de ortak olursa eyvallah, yeşilleniriz. Gelmezse de canı sağ olsun, ben yola devam. ( Sanki biraz ergence, epeyce sivilceli bir yazı oldu. Bazen böyle basit şeyler yazınca kendime kızıyorum. Ama sanırım bu tarz iç dökmeler de gerekiyor. Biraz vıcık vıcık olmak istiyor insan hayatının bazı dönemlerinde. Bu da böyle bir yazı olsun bakalım. Vardır bir bildiği).  

Hiç yorum yok: