Son günlerde Cinema Bizarre’nin Toyz adlı şarkısını dinliyorum.Zaten bir seneden fazla takip ettiğim bir grup.Seviyorum onları,şarkılarındaki tınıyı,yarattıkları akımı ve sözlerini tabi.Bu şarkıdan hareketle yine beni çocukluğuma götüren bir yazı yazmak istedim.Oyuncaklarla,çocukluğumuzu renklendiren oyuncaklarımız ile ilgili..Benim oyuncaklarım hala sapasağlam durmaktalar mesela.Her ne kadar eve gelen misafir çocukların mezesi durumunda olsalar da ben yine de pek elletmiyorum onları.Benden korkularına çok oynayamıyorlar zaten.Oyuncaklarımın fotoğraflarını çektim.Birazdan bir ilk yaratıp onları yayınlamaya kalkacağım;)
Bu bana Amerika'dan hediye gelen bir araba.Teyzemin görümcesi orada okuduğu sırada getirmişti bana.Ben daha okula bile gitmiyordum.Beş-altı yaşımda gelen bir oyuncak.Aradan 12 sene geçmesine rağmen hala sapasağlam;)
Bu da trenim.Gece ekspresidir kendisi.Sadece karanlıkta çalışır,olduğu yerde döner ve ışıklarını yakar.Çok severim kendisini;)
Bu da robotum.Ateş eder söyleyeyim dikkat edin çok fenadır.Silahını da doğrultmuş zaten.
4 yorum:
benimde böyle bir trenim vardı şimdi Allah bilir nerelerdedir...senin saklamış olman çok güzel :)
Momol;
Evet,pek kıymetlidir benim oyuncaklarım;)
Ah benim de böyle robotum vardı.
Ve benim daha nelerim vardı. Her birini sakladım, sakladım ki çocuklarım sindy evimde sindylerimle oynasın diye...
Ah ah...
Ne kadar güzel,inşallah o günler de gelir;)
Yorum Gönder