"Kötüsün Küçük İsa ! Ben ki bu kez benim için Tanrı olarak doğacağına inanıyordum,bana bunu yaptın demek ! Neden beni de öbür çocukları sevdiğin gibi sevmiyorsun ! Uslu durdum.Kavga etmedim,derslerime çalıştım,sövmedim, 'kıç' bile demedim.Neden bana bunu yaptın küçük İsa ? Küçük portakal fidanımı kesecekler,kızmadım.Yalnızca biraz ağladım.Ama şimdi...şimdi..."
şeker portakalı
skip to main |
skip to sidebar
Çok uzak yollardan geldim, denizler yerine dağları sevdim. Heyecanımda, başarımda ve üzüntümde pek insan yoktu yanımda. Fakat öğrendim, irkilerek yoluma devam ettim. Şimdi mutfağıma açılan minik bahçemde pek çok çiçek yetiştiriyorum. Çiçeklerin yanında yalın ayak geziniyorum, bir tek onların yanında özgür hissediyorum. Yaşamak böyle bir şey değil midir zaten? Toprakla bütünleşmek, var olmamak. Hiç olmamak. Ne orada ne de burada.
- Beyaz Çiklet
- O çiğnenmiş bir çiklet. Belki de paketi hiç açılmasaydı daha iyi olurdu. Kim bilir?
"Hastalığımız bile aynı, nefes alamıyoruz."
Hayat Var
Beyaz Çiklet Çiğneyenler
Bir mektubumu buldum anıların arasında: "Sev bu çocuğu, insan olmanın ıstırabını yaşıyor" diyordu.
Nezihe Meriç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder