Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Çok uzak yollardan geldim, denizler yerine dağları sevdim. Heyecanımda, başarımda ve üzüntümde pek insan yoktu yanımda. Fakat öğrendim, irkilerek yoluma devam ettim. Şimdi mutfağıma açılan minik bahçemde pek çok çiçek yetiştiriyorum. Çiçeklerin yanında yalın ayak geziniyorum, bir tek onların yanında özgür hissediyorum. Yaşamak böyle bir şey değil midir zaten? Toprakla bütünleşmek, var olmamak. Hiç olmamak. Ne orada ne de burada.
- Beyaz Çiklet
- O çiğnenmiş bir çiklet. Belki de paketi hiç açılmasaydı daha iyi olurdu. Kim bilir?
"Hastalığımız bile aynı, nefes alamıyoruz."
Hayat Var
Beyaz Çiklet Çiğneyenler
Bir mektubumu buldum anıların arasında: "Sev bu çocuğu, insan olmanın ıstırabını yaşıyor" diyordu.
Nezihe Meriç
Günce Deposu
-
▼
2011
(96)
-
▼
Şubat
(12)
- Ayaklarımı Kıçıma Vura Vura
- Black Or White
- The Ballad Of Mona Lisa
- Kalp Ehli Olmak
- Sırrın bi billur kadeh kırılmasın diye yüreğimde t...
- Çocuklar kadar masum olmak istiyorum.Masum kalmak ...
- Dudağımın İçinde Çıkan İsmini Bilmediğim Şeyler Ca...
- Büyük Düşler
- Tarçınlı Bi Şeyler,Az Buz Tatlı Değil Bu Hayat,Sus...
- Son dönemlerde en beğendiğim şarkı.Şarkılar benim ...
- Hayat dolu,muhteşem insan.Seni asla unutmayacağım....
- Tencere,Tişört Ve Kahvaltı,Yürütme Suları Samanaltı
-
▼
Şubat
(12)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder