Yaz Yağmuru denince aklıma ilk Ahmet Hamdi Tanpınar'ın o güzel öyküsü geliyor. Yazın getirdiği bir kadın, iç sesi ile konuşan bir adam ve mazi.
Az evvel İstanbul'da feci bir yağmur başladı, sanırım bir yaz mevsiminde ilk kez bu kadar kuvvetli bir yağmura şahit oluyorum. Bir saattir gök delinmiş gibi yağıyor üzerimize, deli deli. Saat sabah beş. Sanki kötü bir şeyler olacakmış gibi, koru bizi.
Uzun uzun bakıyorum yağmura, aman aman etraf.
Su akar, deli bakar.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Uzun zamandır beklediğim,eksikliğini duyduğum bir ferahlama getirdi bu yağmur bana
Kedimle beraber oturup gecenin aydınlanmasını izledik,serinledik,umutlandık belki..
Okumaya fırsat bulamadan sildiğini farkettiğim postlar üzüyor biraz sevgili beyaz,umuyorum güzel şeylerden umutlu şeylerden bahsetmişsindir yaşamına dair.
başetmekte zorlanıyorum şu sıralar kendimle ve hayat gailesiyle. Bitse mi artık bu durgun yaz? Hayat akmaya mı başlasa artık? Hepimizin dertleri farklı farklı kimbilir belki sen de dursun yerine istiyosun:)
Bu yağmurlar umarım tüm kirleri,kötülükleri yıkayıp götürsün ve bembeyaz yelkenler açılsın ufka maviliklere doğru..
Dr. eamer :)
Kedinle yağmuru izleyişin gözümde canlandı, saadetlerin en büyüğü olmalı bu :)
Yazın bitmesini ben de istiyorum, hiç sevmiyorum bu mevsimi. İnsanın içini bir tuhaf yapıyor, isteksiz hale geliyorum bu mevsimde pek çok şeye. Bitsin bir an evvel!
Yeni gelişmeler oldu, onlardan bahsedeyim dedim sonra vazgeçtim. Biraz daha netleşsin yazacağım. Şu son günlerde hayat benim için öyle hızlı değişti ki, bu sakinliğimle bu hıza ayak uyduramadım.
Soğusun havalar, biraz daha ferahlasın hayatlarımız.
Mevsimlere göre yaşayan insanlarız, mevsimlerle birlikte..
Yorum Gönder