14 Haziran 2018 Perşembe

Yaz Kokusu

Kimi kandırıyoruz, insanın içinde hep bir can sıkıntısı. Geçmek bilmiyor işte, şehirde kuşların sesini bile duyumsayamaz hale geldik. Gitmek mi gerek yoksa, gidince düzeleceğine inansam. İnsanın çok olduğu yerlerde huzur bulunmuyor, mektup dahi yazamıyorsun sevdiklerine. Üstelik çalışma masam da çok eskidi, yakında veda etmem gerekecek ona. Günler sürecek temizlik, dosyalar dolusu yazıları nereye koyacağım bilmiyorum. Belki çizdiğim taslakları öylece atıveririm çöpe, en nihayetinde gideceğimiz yer orası. 

Sen de inanıyor musun bazı şeylere, nelere olduğu önemli değil. İnanmak işte, herhangi bir şeye. Yoksa içinde bir boşluk, siyah kuşlarla dolu. Bir o yana bir bu yana uçasım geliyor. Bir de bu kadar çok sigara içmemem gerek ama çayı bırakamam valla. 

Gideceğim diyorum kendime, nereye olduğunu hiç bilmiyorum. Herhangi bir yer, birkaç insan, olabileceğinden daha az insan. İçimi kemiren, habire yenik düştüğüm bu yalnızlık duygusu ne olacak. Onu da götüreceğim gittiğim yere, belki de birkaç yere. 

Bizim balkondan gökyüzü görünüyor, bazen oturuyorum ama birkaç dakikalığına. Annem diyor ki hep, "ah şu gece, bütün kirleri örtüyor." Ben de yatak örtümü değiştirdim bu gece, yaz mevsimi başlayınca yorganları yüklüğe kaldırma adetimiz var ailece. Eski bir gelenek, annemin eski evinden gelen. Biliyor musun, şimdi masa örtüleri bile naylondan. Kimsenin evinde vazo yok artık, vitrinlerini süsleyen gümüşlükler de kaybolmuş. Benim kendime ait bir evim olursa bir gün, ilkin gidip eski bir vazo alacağım, iznik işi. 

Diyorlar ki çiçek kokusu insanı hoş ediyor, lavanta sabununun banyoya yaydığı gibi, kokladıkça koklayası geliyor herkesin. Yaz rüzgarına karışan bir fıs parfüm, sonra gülhanedeki o uzun ağaçlar, bakınca boynunun ağrıdığı. Belki insan da değişir bir gün, koklamak değil ya mesela, özümsemek belki de. O zaman kuşlar da siyah renklerinden vazgeçerler, masaların üzerini danteller süsler. Naylon resimler kaybolur, gerçek ellerin çizdiği hisli tuvaller süsler duvarları. O zaman daha mutlu olurum tabii ben, neticede mutlu olmak için dünyaya geldim ben.  

Hiç yorum yok: