5 Haziran 2014 Perşembe

Öncesi ve Sonrası

Kendimi bildim bileli yorgunum.Yaşıyor olmaktan.Eklemlerimdeki ağrılar gibi dünya,fena bir yerimde biriken bir ağırlıktan ibaret.Tehlikeli ve ıssız.

Hayatımdaki dönüm noktasından önce belirli hayallerim vardı,az biraz hırslarım.Yapmak istediklerim.Şimdi onlar bir kenarda,diğer kenarda da yeni yaşamım.Arasında heybetli bir deniz,Marmara misali.Kuzguncuk - Kandilli arası kadar sakinim.Çok acı oldu ama yaşamın hiç önemli olmadığını anladım.Fakir ya da zengin,iyi ya da kötü,gey veya lezbiyen,uzun ya da kısa fark etmiyor.Ömür uzun değil ve acıması yok.

Yeni yaşamım için ufak düşüncelerim var sadece.Artık önceliğim,canımın içi.Bundan sonra yalnızca onun için yaşayacağım.Şimdi yaşamımın bir amacı var.Meğer beni yaralayan bir amaç bulamamakmış.Şimdi var.Çok acı verici oldu ama şimdi yaşamak için bir sebebim var.

***

Ve bir kere mücadele etmişseniz bundan sonraki hayatınız hep mücadele ile geçecektir.Hep böyle olmuştur.Mutluluk kısa sürer,ardından mutsuzluk gelir.Hep böyle olmuştur.

Ve bir kere mücadeleyi bırakırsanız yenilirsiniz,bundan sonraki hayatınız hep yenilmekle geçer.Hep böyle olmuştur.Ve bir kere mutlu olmayı bırakırsanız ardından hep mutsuzluk gelir.Hep böyle olmuştur.

2 yorum:

Unknown dedi ki...

İnsan kendine yaşama sebebi bulunca daha fazla yaşama hevesine sahip oluyor. "Uğrunda" yaşayabileceğimiz bol sebepli günlere...

Beyaz Çiklet dedi ki...

Dördüncü Tekil Şahıs ;)

Kimimiz şanlıyız.Güzel bir sebep bulabiliyoruz yaşamak için,kimimizin de canı yanıyor salt yaşama sebebi bulabilmek için.