10 Temmuz 2020 Cuma

Ka

Onlar, karanlığın ağırlığından kaçtılar
Düzinelerce dünya sunuldu önlerine, esefle kınadılar

Biliyorum, güneş yine ısıtacak
Her şey güneş ile ayın devinimi ile başladı 
Bitti
Bazen üzüldü, bazen çok açık
Lakin tepeler çökmeden, tavşanlar karaya ayak basmadan 
Bir mihenk taşı var köşede
Bir bekçi, bir bekleyiş daha üzerine
Ya, o Troya'da ölen yaşlı adam? 
Bilirsin, Troya'da da ölüm vardı 

Kaygan zeminde yol almak misali
Sen hiç korkmadan yürü-yürürken
Onlar karanlığın ağırlığından kaçtılar 
Işık ses verir mi onlara?
Hiç konuşabilir mi bir ışık?

Her şeyin içinde bir neden var, her şey bir sonraki
Devir içinde iken devinir, kimi diğerine 
Halden anlar mısın sen de?
Tek başına kaldı 
Karanlığın ağırlığından kaçtılar 
Zira aydınlığı seçmek en kolayıydı

3 yorum:

Beyaz Çiklet dedi ki...

Çok teşekkür ederim, beğenmenize sevindim :)

Mahzûn Âdem dedi ki...

""Biliyorum, güneş yine ısıtacak""

""Her şey güneş ile ayın devinimi ile başladı""
Bunlar müthiş tespitler.

""Bitti""
Bu da öyle. Acabâ "bitti" algınızın derinliği ne?. Konuşmayı en sevdiğim çerçeveye dâhil bir mevzû...

"""Zaten şu dünyadaki tüm çabam onun sağlıklı ve mutlu olması. Ben bir şekilde yoluma devam etmeyi başarıyorum.""
Bu da biraz hislendirdi. Zîrâ en temel kişilik özelliklerinden olarak ikinci ortaklığımız imiş. Üç temel yaşama sebebimden biri o.

Mâşallah...

Beyaz Çiklet dedi ki...

Mahzun Adem,

"Bitti" kısmı ile ilgili sadece bir hissiyatım vardı. Lakin farklı bir yazıya döküp bunu açıklayabilirim :)