Gönlüme Göre

21 yaşındayım fakat hala annemden ayrılacağım diye ağlıyorum uykularım kaçıyor.Gecenin bir yarısı belki de sabaha karşı minderime oturup yazı yazıyorum.Hem sıcaktan bunaldım hem de dertli halim.

Ben evde vakit geçirmeyi inanılmaz seven bir insanım.Tüm yazı evde annemle geçirdim ve onun yanından ayrılmak istemiyorum.İstanbul’a gidince kendimi onsuz çok yalnız ve yarım hissediyorum.Elbette bir süre sonra alışıyorum fakat eve geri dönme isteği oluyor her zaman içimde.

Günleri sayıyorum bayram tatillerini ve ara tatili bekliyorum.Üniversite için son senem.Artık dördüncü sınıf oldum.Yoğun bir sene beni bekliyor.Kamu personeli sınavı için kurs,okulumdaki dersler,ales ve üds denemeleri,stajım,vize ve finallerimiz..Gözümde büyütmek istemiyorum ama büyüyor.

Tüm çabam annem ve kendim için.Artık feraha kavuşacağımız iyi bir iş ve para garantisi tek istediğim.

Bir yanım da sadece annemi istiyor varsın param olmasın diyorum.Eve geri döneyim hep annem olsun yanımda.Birlikte oturalım ve ben ona kahve yapayım o ise bana patatesli börek yapsın.

Bazen çok korkuyorum.Büyüdükçe hayatın çok zor olduğunu anlıyorum.Esasen hiç istemiyorum o hayata başlamayı.İstemiyorum 22 olmayı ve bir sürü meşakkatli işle uğraşmayı.Ben sadece annemle,evimde,odamda,insanlardan uzak yaşamayı istiyorum.

Gönlüme göre.

Yolda'nın "Annem" adında bir şarkısı var.Daha ne diyeyim ki.