6 Mayıs 2012 Pazar

Hep Böyle

Yaşamın damarlarımdan akmadığı çok açık,hep bir geri çekilme ve hep bir sessizlik hali.Anlamlandırmanın yeni adı,durup yerinde seyretme hali.Bir felsefeci eğilimi.

Adaları gezdim ben,çok beğendim.Huzur buldum,büyüklerinde değil de en küçüklerinde.Rüzgara karşı bir saat vapur keyfi,berrak sular.

Çay içiyorum bir zaman,hep içten gelen sesleri dinlemece.Buhran dönemi değil elbet,yaz hali de değil sanki.Hep bir yorulmuşluk havası.

Oysa güzel bi konağın bahçesinde oturup kahvaltı etmek vardı hayallerimde,eskilerde yaşamak.Kocaman bahçeli bir evde,bahar vakti.

Yaşam soluksuz bırakıyor insanı,adreanalini yüzünden değil.Kuru bir tadı var,kekremsi.
Hep böyle.

Hiç yorum yok: