İstifa

Geçtiğimiz günlerde çalıştığım okula istifa dilekçemi verdim. Kasım'da askere gidiyorum, en azından şimdilik böyle görünüyor mevzular. İşe geri dönmeyeceğim, böylesi daha iyi olacak. Şimdi neler mi olacak? 

Yazın biraz işler var burada, memlekette. Gidip geleceğiz büyük ihtimal. Beşinci yılımdan sonra çalışmaya ara vermek benim için kolay olacak mı bilemiyorum. Çalışmayı seviyorum. Sanırım Haziran'da okulların kapanması ile birlikte güzel ve uzun bir tatil yapacağım. Her ne kadar sigortasız ve işsiz olsam da iyi gelecek bana. Beş yılın yorgunluğu birkaç ayda gidecektir eminim. 

Askerlik nasıl geçecek hiçbir fikrim yok, askerden dönünce nerede nasıl iş bulacağım bu konuda da bir fikrim yok. İstanbul'da mı kalacağız yoksa başka bir memlekete mi taşınacağız bunu da bilmiyorum. Ne çok bilinmeyen var öyle değil mi? Enteresan lakin bunların hiçbirinden korkmuyorum. Parasız kalmak, işsiz kalmak, güvencesiz kalmak, öyle ortada kalmak... Korkmuyorum, cidden. 

Belirsizlikler de iyi geliyor bazen insana, bugüne kadar her şey nasıl yoluna girdiyse öyle yoluna girecektir. Bugüne kadar her şey nasıl kötü gittiyse o kadar kötü gidecektir. Güneş de bizim ay da, gündüz de bizim gece de. 

Yazın bol bol yazarım buralara, yani yapacak bir iş yok. Kitaplar okurum yine, beş yıl sonra ilk kez işsiz işsiz dolaşırım İstanbul sokaklarında. Şöyle bağımız bahçemiz olsaydı keşke küçük bir yerlerde, yerleşseydim içine. Ekip biçmeyi öğrenseydim. İçimdeki daim kaçma isteği nereye götürecek beni? Ben de bilmiyorum. 

Gelin bakalım bilinmezler, sarın dört bir yanımı. Bu hengameden çıkacağız ya bir şekilde, gelin gösterin yaşayalım uyuyalım uyanalım. Sağlıcakla kalalım.