"Biz abim ile o gece annemi hastaneye götürürken ikimiz de onun ölmek üzere olduğunu biliyorduk.O da biliyordu belki,bilmiyorum.Kabullenemiyor ya insan...Hastaneye vardık,ben böyle şey görmedim ya.Kabus gibiydi orası.Kimse yüzümüze bakmıyor,sözümüzü dinleyen bir Allah'ın kulu yok herkes çakal olmuş.
Hiç unutmuyorum anacığım orada öyle kendinden geçmiş vaziyette,kanaması artmış,bir köşede yatıyor.Biz sağa sola koşturuyoruz,doktorlarla uğraşıyoruz,hasta bakıcılarla uğraşıyoruz,cebelleşiyoruz.Ben başladım bağırmaya.Karıştı tabi ortalık,polisler falan.O kadar çaresiz bir haldeyiz ki anlatamam sana.Semih abim bile o kadar çaresizdi...
İşte o an dedim,biz neredeyiz ya ? Bu insanlar kim ? Onların gözünde bir bok değiliz aslında var ya.Öyle bir köşede,böyle başka bir ülkenin insanları gibi böyle pislik gibi duruyoruz.Başka semtin çocuklarıyız aslında.
Oradan çıkıp götürecek hastane ararken öldü annem,yolda.O gün kararımı verdim işte.Ölmek için mutlaka daha iyi bir yer vardır dedim kendi kendime !"
Aydın Bulut / Serkan Turhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder