Biliyorum,dönem başlayınca tez vakitte sıkılacağım.Çok stresli,bağırış çağırış ortalık.Seyre durmuş,bir çemberin arasında çocuk gürültülerine karışacağım.Ben laf anlatacağım onlar laftan anlamayacak.Ben yapma evladım diyeceğim onlar yaparım bilirsin diyecek.
Yeri gelecek balon şişirip oynayacağım aralarında.Yeri gelecek karo taşlarda seksek oynayacağım aralarına karışıp.Kimi vakit kovalayacağım kızdıklarımı.Kimi vakit de birkaç paket cip ısmarlayacağım onlara.
Yaz tatili uzun geldi bana.Biran evvel diyorum çocuklarıma kavuşsam.Yepyeni umutlarla,yepyeni hayallerle.
Açıl susam açıl der gibi,açıl artık okulum.Biran evvel çocuklarıma kavuşayım.
skip to main |
skip to sidebar
Çok uzak yollardan geldim, denizler yerine dağları sevdim. Heyecanımda, başarımda ve üzüntümde pek insan yoktu yanımda. Fakat öğrendim, irkilerek yoluma devam ettim. Şimdi mutfağıma açılan minik bahçemde pek çok çiçek yetiştiriyorum. Çiçeklerin yanında yalın ayak geziniyorum, bir tek onların yanında özgür hissediyorum. Yaşamak böyle bir şey değil midir zaten? Toprakla bütünleşmek, var olmamak. Hiç olmamak. Ne orada ne de burada.
- Beyaz Çiklet
- O çiğnenmiş bir çiklet. Belki de paketi hiç açılmasaydı daha iyi olurdu. Kim bilir?
"Hastalığımız bile aynı, nefes alamıyoruz."
Hayat Var
Beyaz Çiklet Çiğneyenler
Bir mektubumu buldum anıların arasında: "Sev bu çocuğu, insan olmanın ıstırabını yaşıyor" diyordu.
Nezihe Meriç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder