Kalbimdeki Deniz

Şaşılacak şey şu sevda.Bir gece ağlarken bulur insan kendini.Der ki içimde bir şeyler var garipten,gaiplikten.Dumanı tüten,soğukken birden ısınıveren.Tıpkı bir demlik çay,kavrulmuş bir helva.Kar soğuğunu kuzine külüne döndüren,ekmek gibi içimde pişen.Tarif edilemiyor işte,içinde binbir anlam,binbir his.

Bir insan her daim neşeli olabilir mi ? Bir insanın gözlerinin içi nasıl hep gülebilir ? Kaç insan günün yirmi dört saati boyunca gülebilir ? Kaç insan elinizi sıkıca tutar şu dünyada.

Benim de elimden tutan biri var.

Yıllardır gülümsüyor nispet yapar gibi suratıma suratıma.Edepsiz mi edepsiz.Akıllı mı akıllı.

Dedi ki bana bir gün : "Gel işte benimle.Senin sevdan da,adın da,hayatın da bende.Tuttum sonra elinden.Dedim ki,bırakmayacaksın ama bu eli.Psikopatım ben,sorunlu bir geçmişim var.Aman sen de dedi,dinle şu şarkıyı ! 

"Sevdamı saklıyor kalbimdeki deniz.."

Senin yerin benim içim,her şeyim.

Neyse uzatma lafı karnım acıktı benim.Dürüm yiyelim şurada,hadi."

Böyle biri işte.

Mutluluk ve şans mı ?

Her ikisine de sahibim

İyi ki varsın şebelek.

Eğer gönüllerde sevgiye yer yoksa

Aşktan söz etmeyi bırak dalgalara

Bir çivit mavisi renkle yazılsın

Sen,ben,hikayemiz,bu kara sevda

İncesaz