Az Kala

Evi özledim.Odamı özledim.Günlerce eve kapanıp tek başıma film izlemeyi özledim.Mezun olmama çok az kaldı.Mezuniyet tarihimiz de belli oldu haliyle.7 Haziran'da İstanbul ve üniversite maceram sona eriyor.Belki de yeni bir hikaye başlıyor benim için.

Lakin biraz dinlenmeye ihtiyacım var.

Bahçemizde gece vakti rum müzikleri dinlemeye,aşırı miktarda kahve içmeye ve daha fazla okumaya ihtiyacım var.

Bundan sonraki süreç ne olur bilmiyorum.Belki de bu bilinmezlik yaşayabilir kılıyor beni.Onu da bilmiyorum.Buradan gitmeme iki ay kala her anımı dolu dolu yaşamak ve 'canımla' kalmak istiyorum.

Hadi bakalım sessiz oğlan,daha neler göreceksin hayatta.

Bekliyorum ve bekliyorum.

Yazıdaki resim ömrümün sonuna kadar telefonumun duvar kağıdı olarak kalacak,'onun' için.