Yol

Şaşırdım biraz, birbirine yalan söyleyenler var diye. Aklımın almadığı şeyler, yılların yorgunluğu da üzerimde üstelik. Geçen bir tabak kırdım evde, düştü, bir sürü parçaya ayrıldı. Beyazdı, kırılan tabak. İçimde devindi durdu bütün gece, bir acı yükseldi midemde. Bir sonraki gün ve sonraki günlerde, "ne yapıyorum" burada dedim. Dünyayı kastediyorum, bir düzlük bir yokuş insanın içi. Kıvrım kıvrım yollar, ardı sıra uzanan ağaçlar, dağlara doğru uçan kuşlar. Ne zamandır göremiyorum onları? Yanı başımda olan şeyler, fark etmiyorum bile. Daha dün gibi aklımda olup bitenler, nereden gelip nereye gittiğim bilinmez. Ya biraz daha yaşarsam, korkarım o zaman. Yüreğim köpük köpük, bir kayanın dibinde atıyor.