Bir gün diyorum,sonsuz huzura erebileceğimiz bir yerde olabilecek miyiz ? Bir delikten kaçarcasına,usul usul sırtımızı dayayıp birbirimize,gerçekten gidebilecek miyiz ? Dünyanın hüznünü geride bırakıp,sınırı aşabilecek miyiz sırtımız siper ?
Her dem telef olduk,tümden yıkıldık.Hayallerimizin yandığı yerde bir daha sevinemedik,küllerimiz karışmadı dipsiz nehirlere,akıp gitmedik.Bir yangın yerinin ortasından,şaşkın bakışlar arasında yok olup uçamadık.Direnemedik acılara,ağır geldi yıllar.Üstümüze çöreklenen akbabalar ile yaşamayı başaramadık,mücadele bir yere kadar,dahasını göğüsleyemedik.
Yardım et ! Her kimsen,nereden geliyorsan,nereye gidiyorsan...Bilmiyorum,gerçekten bize yardım et ! İnsanlığı kurtar,kalplerimizi tazele.Tümden yardımına ihtiyacımız var.İnsanız en nihayetinde,bil ki o kadar korkak o kadar ürkeğiz.Her sabah ve her akşam bir boşluktayız,ölmekteyiz.Yardım et yabancı ! En yeni güne en yeni umutlarla başlat bizi.
Lütfen yardım et.
9 Eylül 2014 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
Yatmadan önce ettiğim dualar gibi son paragraf... Kalbimi temizle! insanları eğit! Yeni amaçlar ve umutlar ver yaşamak için...
Her nasılsa ışığı göreceğiz sonunda ;)
NAKHAR ;)
Görecek miyiz gerçekten ?
Dünyaya gelirken de görmedik mi :)
Gördük ama bir anlıktı.Sonra ışığı göre göre alıştık.Göremez olduk.Göremez oldum.
Yorum Gönder