Bir direniş belki de,belki de durumu zora sokmaktan bir parça umut kırıntısı bırakmaktan başka bir şey değil.Duygu sömürüsüdür belki de sizce ya da boşluk doldurmaya çalışan bir acizin küçük izlenimleri.Kim ne derse desin,konulan sıfatlar önemli değil benim için,bizim için,önemli olan tek bir şey var.O da Atilla Hoca…
Okula ilk başladığım sene tarihle başım dertteydi.Matematik yönümün daha kötü olmasına rağmen hep tarihten düşük notlar alırdım.Atilla Hoca sağ olsun,kırk dörtte kalan notumu yükselterek beni çok mutlu etti.Onuncu sınıfa geldik,ben sözel bölümü setçim ve karşımda Atilla Hoca…Konumuz Osmanlı Tarihi.Müthiş esprileri ve üniversite düzeyi bir konu anlatışı.Ve hala çalıştığım güzel notları.Hep yanıma gelip,bir sorunum olup olmadığını sorar ve sessiz hallerimi derinlemesine gözlemlerdi.Alışmaya başlamıştım Atilla Hoca’ya.(Laf aramızda okulun en yakışıklı öğretmenidir kendileri)Aradan yıllar geçti ve biz 11.sınıfa geldik.Benim tarihim ikiden beşe kadar yükseldi.Atilla Hoca bize temelimizin ve seviyemizin çok yüksek olduğunu söylerdi hep.Bunu da sınavlarda büyük ölçüde kanıtlardık biz de.Onu kızdırdığımız da olurdu ama bize hiç küsmezdi.Okulda bir sürü fen odası varken tarih odası açtı bizim için,slaytlar hazırladı.En güzel yanlarında bir tanesi de bize tarihteki ilginç hikayeleri ilginç biçimde anlatmasıydı.Doyamazdık onlara…Bizim sınıf öğretmenimizdi…Bizi hep korurdu okul idaresine karşı.Sınıfta hiç gülmeleri eksik olmazdı.Umut dolu bakışlarını eksiltmezdi yüreğimizdeki heyecanlardan hiç.Bizim için çok şeylerin iyi olmasını istedi,umut etti,çabaladı.
Bir msn konuşmamız vardı Atilla Hoca ile.Hayatımın hiç unutamadığım ve unutmayacağım anlarından biriydi.Saatlerce konuştuk ve o bana nasıl biri olduğumu bende Atilla Hoca’yı ne kadar çok sevdiğimizi anlattım.Okulda görmek istediğimiz tek ve daimi öğretmendi.Diğer öğretmenlere hiç söz vermezdik laf Atilla Hoca’ya geldi mi.Çünkü o bir taneydi…
Şimdi Fen Lisesine öğretmen olarak gönderiyorlar…Kaç sene düşledik,güldük,ağladık,bir sıraya koyduk umutlarımızı,beraber ilerledik tarihin köklü sayalarında,tarihi filmler,belgeseller izledik,yol aldık…Neden anlamazlar büyükler,neden sormazlar öğrencilere öğretmenleri kafalarına göre atarlarken.Ne olur gitmeyin hocam…
Bana başkalarından görmem gereken sevgiyi gösteren,bana karşı hep sevgi dolu olan,mükemmel olan,tarihin babası hocamızı bizden almayın…
Seni seviyoruz Atilla Hocam,merak etmeyin tarihin öcünü hep birlikte alıp sözellerin gücünü herkese göstereceğiz.Tarihin gücü adına…
Seni Çok Seviyoruz Atilla Hocam…
(Bu yazıyı okurken siz,biz hep sizi düşünüyor olacağız)
2 yorum:
aslında ne söylenir ne denir bilemiyorum bu durumun ardındann...biz sizi gerçkten sevdik hocam.o okulda sizden başka değer verdiğim bi hoca daha bilmiyorum.siz bizim babamız gibiydiniz bize karşı müdürü karşınıza almaya razıydınız..kısacası siz biizm herşeyimizdiniz..eğer elinizdeyse hocam nolur gitmeyin..szinle birlikte tarihi sevdik güldük ağladık..1 senecik daha kalamazmısınız........
bazı anlarda insanların söylecek birşeyleri olmaz kelimeler yetersiz kalırya işte buda öyle bir an.babamız abimiz arkadaşımız yerine koyduğumuz atilla hocamız fen lisesine öğretmen olarak gidiyor ve elimizden hiç birşey gelmiyor sadece ona olan sevgimizi burada sergilemekten başka... hocam nereye giderseni gidin ama bizi hiç unutmayın biz sizi hiç unutmayacağız..nazi
Yorum Gönder