İlerlemeye çalışıyorum…Ağır bir yolun ortasında son dönemece girmek üzereyim.Belki daha zamanım var belki de gideceğim yerin haritası tam olarak elimde değil.Düşündüğüm sadece geleceğim.Hep bir kaygı var içimde,ya olmazsa ya yarı yolda tıkanıp kalırsa ümitlerim…Boş bir çerçeveye sığdırmak istemiyorum hayatımı…Olduğu yerden bırakmaya da niyetim yok zaten…Ama durulmayan bir şey var dibimde,yanı başımda,her yerde.Yeni tanımaya başlıyorum yaşamı.Aslında küçüklüğümden beri anlayamamışımdır insanları.Derdim bu varlıklarla sanırım…Her yerdeler ve aralarında beni düşünenlerin sayısı iki parmağı geçmez,belki de daha az.Gerçeğin ve sadakatin yok oluşunu fark etmem çok erken oldu.Çok yazık…Aramaya çalışırken bulamıyorum istediğimi.Geleceğim benim elimde mi yoksa başkaları tarafından mı şekilleniyor henüz emin değilim.Tutunmaya çalışıyorum sadece yaşama.Eksiltmeden bir şeyleri.Düşünemiyorum insanların düşündüğü gibi,basit,uzuvsuzca.Koyuluyor düşüncelerim…Biliyorum,geçmişimden intikam almak zorundayım.Ben geçmişi yaşarken sessiz,nemli ortamlarda yanımda olması gerekenler hiçbir zaman olmadı.Ve de olmayacak.En zor anlarımda kimse yoktu yanımda.Şimdi de ben olmalarını istemiyorum.Zaman yeteri kadar zayıflığını gösterdi,çırıl çıplak soyundu karşımda.Ama benim bir hedefim var,hayallerim var.Geçmişime inat,geleceğe gidiyorum.Ayakta olmaya çalışacağım.Bu zor yolda bana yardımcı ol Allah’ım
2 yorum:
hayır geçmişinden intikam almak zorunda değilsin,yaralandın mı,kırıldın mı,güvenine mi ihanet etti insanlar,daha önce de oldu ve her daim olacaktır böyle şeyler,önemli olan bu gibi durumlardan mümkün olduğunca az yarayla kurtulmak,kimseyi kendinden uzaklaştırman çözüm değil.
Evet bir bakıma öyle ya da tamamiyle öyle ama insan bir yerlerinden yara aldı mı tamiri kolay kolay olmuyor,ama her şeye rağmen ayakta durmayı bilmekte çok büyük bir başarı:)
Yorum Gönder