Yaz tatilinin sonuna geldik, pazartesi itibari ile çalışmaya başlıyorum. Üç haftalık bir süreç içerisinde seminer dönemini tamamlayacağız, sonra da okullar açılacak ve çocuklar yeni umutlar, yeni heyecanlar ile okula gelmeye başlayacak.
Yaz mevsimlerini ve mesleğim gereği yararlandığım uzun süreli tatilleri açıkçası sevmiyorum. Kendimle baş başa kaldığım ve üretimimin durduğu an, varoluşsal sancılar ile baş etmek zorunda kalıyorum. Benim için bir-iki haftalık bir tatil kafi oluyor genelde.
Bu sene yeniden beşinci ve yedinci sınıfları aldım. Bölümde dört öğretmeniz, seviyeleri paylaşmamız çok kolay olmuyor. Hatta çalıştığım okulda bunun için detaylı bir fizibilite çalışması yapılıyor. Ben iki senedir beşinci ve yedinci sınıfları okutuyorum. Yine iki senedir yedinci sınıfların seviye sorumluluğunu üstleniyorum. Bu gruplarla çalışmaya alıştım, sanırım bu sene son kez bu gruplarla çalışacağım. Önümüzdeki sene değiştirmemiz daha faydalı olacak, çünkü dersine girmediğimiz seviyelerde gerçekten paslanıyoruz.
Beşinci sınıfları seviyorum, henüz ilkokuldan ortaokula yeni geçmiş oluyorlar ve gerçekten çok tatlılar. Çok masumlar ve kurallara uymaya, öğretmenlerini dinlemeye çok müsait bir yaştalar. Sorumluluk anlamında hiç sıkıntı yaşamadığım bir grup, hangi çalışmayı yaparsak yapalım heyecanlarını asla yitirmiyorlar. Tabii ki beşinci sınıflar ile çalışmak için büyük bir sabrınızın olması gerekiyor; özellikle çocuklar küçük olduğu için velileri de çok endişeli oluyorlar. Bu noktada beşinci sınıfların veli yönetimi de bir hayli zor olabiliyor.
Yedinci sınıflar ise ergenlik döneminin etkisi altında büyük değişimler yaşayan bir grup. Onlara, beşinci sınıflara davrandığınız gibi davranmanız mümkün değil. Tatlı-sert bir çizgide, arkadaş-öğretmen arası bir yolda ilerlemeniz gerekiyor. Sizi sevmek için pek çok neden bulabildikleri gibi, sevmemek için de pek çok neden bulabiliyorlar. Alıngan oluyorlar, daha samimi bir iletişim kurmak istiyorlar, yeri geliyor özel hayatları ile ilgili bir sırdaş olmanızı bekliyorlar. Özel hayat dediğim elbette yeni yeni başlamış olan ikili ilişkiler, sevgililer ve benzeri meseleler. Ortaokul öğretmenleri genelde yedinci sınıflar ile çalışmakta zorlanırlar, çünkü gerçekten her anlamda zor bir grup. Fakat alıştığım için nerede ve nasıl reaksiyon vereceğimi keşfetmiş durumdayım artık.
Bu sene bazı eğitimler almayı planlıyorum, hatta kendime bir yazılı plan-program çıkartmak niyetindeyim. Seminer dönemi içerisinde alacağımız pek çok eğitim var. Önümüzdeki sene Temmuz ayına kadar hiç bitmeyecek bir yoğunluk yeniden başlamak üzere. Umarım bu eğitim-öğretim yılında beni daha fazla mutlu edecek şeyler yaşayabilirim. Güzel bir sene olsun.
3 yorum:
Sevgili Beyaz nasılsın?
Yazılarını biriktirip okumak bir terapi gibi:) bugun aşırı ama aşırı tempolu geçen bir yazın ardından (annemin de evde olmasından güç alarak) mesai saatlerinde kendime ufak bir kaçamak yaptım ve eminönü-kadıköy arasında gidip gelerek durup çay içerek,kendime dönerek,notlar alarak,ödevim olan kişisel gelişim kitaplarını altını çizerek okuyarak kısacası sakince ama dolu dolu bir gün geçirdim. Zor bir süreçten geçiyorum artan sorumluluklar,evliliğimdeki çatırdamalar,çocukluğumdan taşıdığım ve taşıdığımı bildiğim halde üzerine gitmedim büyük problemler,iş hayatının artan temposu ve annelik.. profesyonel olarak yardım almaya başladım ve ilk kez sanırım bu yolda yalnız olmadığımı aynı zamanda ilerlemek istediğimi de farkediyorum. Daha önceki denemelerde hep tek taraflı bir süreçti ve ben açıkçası tek başına bunu üstlenmekten razı değildim. Şimdi daha çok yolun başındayım,hem eşimle hem de bireysel olarak iyi olmak için emek veriyorum ve yolda olmak bile iyi hissettiriyor. Kendinle ilgili çözümlemeler yaptığın yazıları okudum çoğu çıkarıma aslında seneler içinde seni okurken kendi kendime varmıştım ama tüm bunları artık senin bilinçli olarak farketmen;üzerine düşünmen,çözmeye çalışman,iyi olmaya;kendinin en iyi halini bulmaya,en nihayetinde de mutluluğa ulaşmaya çalışman o kadar mutlu etti ki beni! Kendi yolculuğumda da defalarca vazgeçmiş,kabullenmiş ve bu karanlığa kendini hapsetmeye bilinçli olarak çalışmış biriyim. Ama nihayetinde insan kendine dönmeyi ve kendini sevmeyi başarırsa işte hayat tam o noktada başlıyor. Gerçekleri biliyoruz ama bu kimin umurunda gerçekler bize mutluluk ve iç huzuru getirmiyor:) kısacası daha iyi olmana,daha iyiyi aramana çok sevindim. Seninle gurur duyuyorum! Umarım bu yılki eğitim dönemi senin için hem heyecanlı hem verimli geçer. Ve umarım yakında bir Ankara yolculuğu planın olur;) seni seviyorum sevgili Beyaz bunu unutma seni sevenler değerini görenler hep var ve hep var olacak,görmeseler bile sen çok çok çok değerlisin yalnızca bu dünyaya gelmiş olman bile bunun kanıtı! Mutluluk ve şans seninle olsun,onu kabul etmekten korkma cesur ol!
Dr.eamer,
Bu yorumunu okuyunca öyle çok sevinmiş, öyle çok mutlu olmuştum ki. Sonra ben takılı kalmışım sanki, aylar geçti ancak cevap verebiliyorum. Keşke bu aylara geri dönebilsek, sanki bütün gülüşlerimizi elimizden almışlar...
Ah keşke sevgili Beyaz! şimdi senden yanıt gelince ben de bir döndüm o günlerime ve o halimde kalabilmek istedim,isterdim..buruk kaldı sol yanımız. Yine de varlığımıza şükürler olsun. Sarılıyorum kocaman,orada olduğunu bilmenin sevinciyle ve burukluğuyla
Yorum Gönder