29 Haziran 2018 Cuma

İstanbul'dayım

Bugün tüm gün evdeydim, artık hep evdeyim malumunuz üzere. Sabahtan akşama kadar temizlik yaptım, gereksiz kullanılamayacak durumda olan şeyleri ayırıp çöpe attım. Cumaları bizim semtin pazarı, annem pazar arabasını alıp gitti. Akşam olmadan asla gelmez, pazara çıkmak bizim önemli faaliyetlerimizden birisi. 

Akşam yemeği niyetine bol kaşarlı bir menemen yaptık. Sonra ben balkonu sildim bir güzel, üzerine türk kahvesi yapıp balkondan gökyüzünü seyre daldık. 

Tam kahvemi yudumlarken mahalle arasından sinek ilacı arabasının geçtiğini gördüm. Kasabadaki çocukluğum geldi aklıma, gece yarısına doğru geçen sinek ilacı arabasının arkasından sokak sokak koştururduk. Bir de düğün arabalarının arkasından koşturduğumuzu hatırlıyorum. İçi para dolu beyaz zarflar atarlardı arabalardan. Nedense içimde küçük bir umut uyandı hayata dair. Der ya şarkıda da, "nasıl şey, bir hatırla bir unut."

Hiç yorum yok: