Ayrılık Sonrası

Bugün bir arkadaşımla oturup hayatı sorguladık. Bir anlamı olmadığını düşündüğüm hayat üzerine konuşmak bile epey yorucu. İnsan büyüdükçe dertleniyor, telvelerine ayrılıyor adeta. Bir içimlik dibi karanlık kahve parçacıkları kalıyor yerine. Ayrılığın ardından hayatımda pek çok şey değişti lakin insanın içinde bir yerlerde acı kalıyor. Bu onun için de öyle midir bilmiyorum, muhtemelen öyledir. Hüzün insan suretine ait. Yaşamak ne de ağır bir şey. Dahası insan olmak onulmaz yaralarla boğuşmayı gerektiriyor.

Bir köşeye sıkışmış gibi hissediyorum kimi zaman. Kendi kendime mutlu olmaya çalışıyorum. Birini düşlemeden, birine bağlanmadan ve birini sevmeden. Denedim, sevmek çok zor bir şey. Çok ağır bir yük, hele ki kaybedince daha da ağırlaşıyor. Su yüzeyinde kalmaya çalışmak gibi heder edici. 

İnsan kalbi ne tuhaf, ne kadar ağır. Bunca ortak noktamız varken, bunca iyiyken neden böyle oldu diye sorguluyorum kendimi alamadan. Gündüz Vassaf'ın da söylediği gibi gündüz insanın aklına gelmiyor belki, lakin gece basıp odama çekildiğim zaman hüzünler de henüz ben kapımı kapatmadan içeri dalıveriyorlar. Sanki oturmuşlar koltuğuma bana bakıyorlar. Bir süre ilgilenmiyorum onlarla, istenmeyen misafirler gibi davranıyorum. Ama olmuyor, en nihayetinde bir çay ve sigara eşliğinde başlıyoruz sohbete. Elbette gece, hüzünler dolusu bir kalbin yakarışları ile noktalanıyor. 

Bir dünyam var kendime ait, her şeyden öte ben varım. Ama illa ki o benliği bir sevgiyle eşitleyip dağıtacaksın birine. Yanında da yoksa ne yapasın, öylece kalıyorsun. Kötümser değilim, kin de beslemiyorum ama içten içte bana yaşattığı acıların aynısını yaşamasını diliyorum her yaşadığım an. Sanırım bunu da hak ediyorum, bir gün biri çıkacak ve senin de kalbini en onulmaz şekilde kıracak. Belki o zaman fark edeceksin neler yaptığını, yaşattığını. Bir gün bir yerde ben çıkacağım karşına, ya da benden sana kalmış bir hatıra. Tıpkı Ada'nın tokası gibi. Bir gün bir yerden çıkacak bana ait bir parça. İşte o zaman yüzleşeceksin kendinle. Ve işte o zaman dökülecek sırlar açığa. Kapatamayacaksın bir daha.