Okulumuz çalışanlarından çok sevdiğim bir ablanın kedisi var, okuldaki odasında bakıyor. Dişi bir tekir kendileri. Tam bir hanımefendi. Sepetinin içinde oturuyor bütün gün. Abla, birkaç gün gelemeyecek. Kediye ben bakıyorum. İsmi de Garip. Garibe koyalım bari demiştim yavruyken bulduğumuzda ama kabul etmedi. Kaldı ismi Garip.
Bu akşam işim bitince sevmeye gittim azıcık. Bir tabak dolusu tavuğu hop mideye indirdi. Suyunu yeniledim, temizledim azıcık da sevdim. Kıçımın dibinden ayrılmadı Garip hanımefendi.
Eski sevgilim ve ev arkadaşları bir kedi almaya karar vermişlerdi. Ben de pek hoşlanmamıştım bu fikirden. Önceleri dokunmam derken sonraya kediye en çok bakan haline geldim. Sonrası malum, şimdi kedilere dayanamıyorum.
Annem hastaneden çıkıp eve dönünce biz de köpek alacağız bir tane. Şu acımasız dünyada, sırdaşımız ve dostumuz olsun diye. İyi ki varlar.
12 Ocak 2015 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder