Çocuklarla Dertleşmek

Zaman zaman çocuklar ile dertleşiyorum.Öğrencilerimle.Çoğu zaman büyük bir insanın dertlerini anlayamıyorlar yaşları gereği.Bazen de beni öylesine şaşırtıyorlar ki ne diyeceğimi bilemiyorum.

Hayat hikayem hakkında bilgi sahibi olmak istiyorlar kimi zaman.Ben de anlatıyorum onlara yaşamımı.Benzer acılardan geçtiğimiz için empati kurabiliyorlar.Belki biraz da rahatlıyorlar bu sayede.

Dün öğrencilerimden biri çocukluğumu ve yaşamımı sordu.Ben de babasız büyüdüğümü,annemin benim okumam için çok mücadele verdiğini anlattım.Hastalıkları,tüm zorlukları nasıl aştığımızı anlattım.Hocam dedi,çok mücadeleci bir insanınız.Sizin böyle bir hayattan gelip öğretmen olmanız,master yapmanız,bizimle çalışmanız çok büyük bir başarı.Sizin gibi olmak isterdim.Dimdik ayaktasınız...

Ne diyeceğimi şaşırdım,afalladım bir an.Bunu bana on bir yaşındaki bir çocuk mu söylüyordu gerçekten ? 

Çocukların anlattıklarını,dile getirdiklerini lütfen es geçmeyin.Bazen kocaman kocaman,eğitimli,duyarlı olduğunu söyleyen insanlardan daha iyi anlıyorlar sizi.Çünkü henüz masumiyetlerini kaybetmiş değiller.