"Gülümseyebilirim ve gülümserken cinayet işleyebilirim,Ve bağırabilirim 'Yaşasın' diye kalbimi sızlatana kadar,Ve ıslatabilirim yanaklarımı yapmacık gözyaşlarıyla,Ve sokabilirim yüzümü şekilden şekle."
Shakespeare, VI.Henry, 3.Bölüm
skip to main |
skip to sidebar
Çok uzak yollardan geldim, denizler yerine dağları sevdim. Heyecanımda, başarımda ve üzüntümde pek insan yoktu yanımda. Fakat öğrendim, irkilerek yoluma devam ettim. Şimdi mutfağıma açılan minik bahçemde pek çok çiçek yetiştiriyorum. Çiçeklerin yanında yalın ayak geziniyorum, bir tek onların yanında özgür hissediyorum. Yaşamak böyle bir şey değil midir zaten? Toprakla bütünleşmek, var olmamak. Hiç olmamak. Ne orada ne de burada.
- Beyaz Çiklet
- O çiğnenmiş bir çiklet. Belki de paketi hiç açılmasaydı daha iyi olurdu. Kim bilir?
"Hastalığımız bile aynı, nefes alamıyoruz."
Hayat Var
Beyaz Çiklet Çiğneyenler
Bir mektubumu buldum anıların arasında: "Sev bu çocuğu, insan olmanın ıstırabını yaşıyor" diyordu.
Nezihe Meriç
Günce Deposu
-
▼
2014
(138)
-
▼
Kasım
(21)
- Öğretmenler Günü Hediyeleri
- İlk Blog Yazım : İnsanoğlu
- Dünya Tarihi
- Erzurum Güncesi
- Erzurum Yolcusu
- Ufak Tefek Notlar
- .
- Eve Dönüş Şarkısı
- Hayat Gailesi
- İstanbul'dayım
- Erzurum Seyahati
- Belki de Bunun Adı Hayata Koşmak
- Mühürlü Kaderim
- Psikoloğumla İlk Buluşma
- İlk Psikolog Deneyimime Az Kala
- Issız Adam
- Uyan
- Bir Ayrılık Hikayesi
- Bohemian Rhapsody
- Hoşçakal Güzin
- Anadil
-
▼
Kasım
(21)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder