Çiçekler İçinde

Çoçukken elimden tutan bir kadın vardı.Simsiyah saçları beline uzanan bir kadın.Bahçemize birlikte çiçek ektiğimiz,her sabah eşofman takımlarımızı giyip mahallede spor yaptığımız,anaokul servisine beni bırakan,sabah kahvaltılarında zeytin yeme yarışması yaptığımız,bir dünya oyuncağa sahip olmamı sağlayan,iş çıkışlarında elinde bir çikolata ve dondurma ile bana doğru koşan,gece yarılarına kadar çalışan,beni şehir merkezine hamburger yemeye,paten kaymaya götüren.

Sonra büyüdüm,ne ara büyüdüm anlamadım.Hiç yıkılmaz sandım,elimi asla bırakmaz.Dayanır sandım,dayandı.Hayatımızı altüst eden tüm karanlıklara rağmen dayandı.Başardı.

Şimdi onun elinden ben tutuyorum,yatağından kaldırıp yürütüyorum.Saçlarını tarıyorum.Artık altın sarısı,kısacık saçları.Gülsuyu ile siliyorum her yanını.Üzerinde çiçek bahçeleri olan pijamalar alıyorum,bir süre çiçek ekemeyeceğiz diye,eksik kalmasın diye.

Çok özledim seni güzel kadın,bir kere daha göstereceğiz insanlara ne kadar güçlü olduğumuzu.Her şey güzel olacak.Tıpkı sonu mutlulukla biten basit bir türk romanı gibi.Basit hayatımızda daha fazla zorluk olmayacak söz veriyorum.Çok yakında evimize geri döneceğiz.