Solgun Ama Neşeli

İçinde hep hüzün taşıyan biriyim.Mizacımın yarısını hüzün kaplıyor.Diğer yarısını ise neşe değil,hüznün biraz daha makul halleri.Tebessüm ile karışık,uzaklara bakarken dışarıdan göründüğüm gibi.Gözler kısık,düşünceli.

Bu halimi seviyorum,konuşurken dahi hüzünlü olan.Hüznü toplayan halimi.

Çok çok uzak diyarlardan gelmiş biri gibi,yaptığı yolculukların çoğu belki de haddinden fazlası içine olan biri gibi.

Fakat bazı şeyleri aşmaya başladığımı hissediyorum.Hüznen değil,zihnen.

Düşüncelerimi yavaşlatmayı,umudumu su yüzüne çıkarmayı öğreniyorum.Çok yavaş adımlarla olsa da ilerliyorum bir şekilde.Çok yüksek bir kumula tırmanmak gibi.Geçtiğim yerlerde ayak izlerim kalsın istemiyorum,geriye dönmemek için.

Bir yerimde,bana ait olan herhangi bir yerimde iyileşme sezinliyorum.

Kendimi takipteyim,gülücüklerimin artması sevindirici.

Solgun ama neşeli.