Zanneder Misin Ki Sen Kocaman Bi Şehirsin,Çok Heybetlisin ?


Zor bi karar dönemindeydim.Arkadaşlarım,alıştığım bi şehir.Oradaki yaşamım.Küçük şehirlerin küçük insanları,benim gibi küçük insanlar.Rahat bi yurt hayatı.Pek fazla imkanı olmasa da yaşadığı yerde mutlu öğrenciler,uzak olmasına rağmen.İki senemi geçirdikten sonra radikal bir karar ile yatay geçişe başvurmak sonuçların açıklanması ve yatay geçişle Marmara Üniversitesi'ne kayıt yaptırmak ve trenle eve geri dönmek,düşünmek,uyuyamamak,yeni bi hayata başlamak,arkadaş edinmek konusunda bayat bi ekmekten ve donmuş bi çeşme suyundan farksız olan ben'e inat böylesi bi konuda cesaretli davranıp,garantici kişilik özelliğimi hiçe saymak.

Şehr-i İstanbul derler ya,nelere şahittir İstanbul,ne sırlar saklar kendinde,omurgasında ne yükler taşır,kimleri paralar bilmem.Biz de filmlerde izlerdik.Doğduğum şehirdir,ama yaşayamadığımdır aynı zamanda.Kötülükleri barındırır,terk edilmişlik demektir benim için.'Anlat İstanbul' vardır,yıllar önce izlediğim,ne güzel filmdir.

İki senemi emanet ediyorum şimdi İstanbul'a.İnsanların bana merhametsiz davranmasına alışkınım,öyle bi hayranlık uyandırmaz ben de İstanbul.Hem daha yurt işlemleri ve dilekçeydi falan uğraşmam gerekecek.Şuan sakin kafayla geleceği düşünmek ve aslında düşlemek istiyorum.Korkmuyor değilim.

Büyük ihtimal Ece Temelkuran gibi ' Dışarıdan ' bakıcam.Baktığım yer sen olmayacaksın İstanbul.İçindeki insanlar olacak.Ve yaşamım.

İyilik ve işlerimde yolundalık getir bana,başka bi şey istemiyorum.

O zaman "Rita Abaci"den gelsin sana "Ferte Preza Na Prezaro"