Bir nefes arası vermişim sanki. Uzun bir zaman olmuş yazmayalı. Niye böyle oldu tam bilemiyorum lakin bazen yazamıyorum. Öylesine yazmak istemediğim için de ara vermiş gibi oluyorum. Belki bu sefer yarıyıl tatilinin etkisi olmuştur.
Bir şeyler izledim, bir şeyler okudum. İstanbul'daydım, yapılacak işler vardı ufak tefek. Fotoğraf çekmeye çıkamadım hiç, uzun süredir de çekemiyorum. Bunun dışında sanırım bu aralar enerjim yok, bir şeyler yapmaya da isteğim yok. Bazen böyle oluyor, hiçbir şey okumadan günler geçiyor, rahatsız oluyorum.
Tatil de bir süre için iyi geliyor, süre uzayınca evde oturmak beni bunaltıyor. Yoğunken gün içinde daha çok şey yapabiliyorum sanki, bazen de öğrencilerimin seslerini özlüyorum. Ne yaman çelişki.
Toparlanırım sanırım bir zaman sonra, biraz daha vakit geçsin hele. Tatil bitsin, rutin başlasın. Rutin de özlenir mi, özleniyor vallahi. Ne değişik adamım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Rutinler bizi ayakta tutuyor sanırım... Bilemiyorum. Öyle arada yazmak istemeyebiliyorsunuz. Okumak ve izlemek de aynı hislere sahip.
Fatma Başar ;)
Bunu dönem dönem yaşıyorum. Gerçekleştirdiğimiz tüm eylerden sıyrılıp bir nekahet dönemine adım atmak gerekebiliyor. Uzun sürmediği müddetçe hiç sıkıntılı bir durum değil, duyguları ile var olabilen ya da olmaya çabalayan varlıklarız. Evet, bu dönemler olabiliyor ve gelip geçiyor. Elde bir kahve dingince beklemek de güzel sanırım :)
Yorum Gönder