Mecburiyetten

Birkaç gündür çalışmayı bıraktım çok bunaldım.Eve geldiğimden beri çalışıyorum.İçimden hiç çalışmak gelmiyor,kamu personeli sınavı hakikaten çok zor.Şimdi bir de öğretmenlik alan bilgisi testini getirecekler,sınav takviminde var.Hiç bilmediğimiz bir sınav.Diğer iki sınavın konularına ısınmaya başlamışken,daha önce hiç örneği olmayan uyduruk bir sınava girmeye mahkum ediliyoruz.Öğretmenin aldığı maaş belli iken,bunca öğretmen kapıda atanmayı beklerken,onca öğretmen de intihar edip hayatına son vermişken dayattıkları bu sistem insanlık dışı.Her seferinde söylediğim gibi bu ülkede yaşamaktan,şu kadarcık maaş için kendimi bu kadar harap ediyor olmaktan ve geleceğimi düşünmekten şimdiden yıldım.

Bir iki tane özel okul başvurusu yaptım.Hazır İstanbul'da okuyorken ve mezun olmadan belki bir şeyler olur diye.Hoş hiç tecrübem yok lakin ne fark eder,özel sektör her zaman belirsiz ve acımasız.Özel okullarda çalışma taraftarı değilim,öğretmenleri harcamaları,ticarethane olmaları,öğretmenlerini deli gibi çalıştırıp değer vermemeleri ve insani,politik değerlerime uymayan bir oluşum yumağı olması böyle düşünmemdeki etkenler.Neticede kapitalist sistemin ara yüzleri,hoş ne derece kaçabiliyoruz ki kapital düzenden.Çalışmak ve yaşamak zorundayım.Mecburiyetten.

Benim hayallerim çok daha farklı.Yoksul yerlerde yoksul öğrencilerim olsun istiyorum.Devlete atanmak bu yüzden ilk hedefim.

Küçük yerlerde küçük bir yaşamım olsun istiyorum.

İstanbul ve içindeki düzen bana çok uzak,çok kötü ve çok samimiyetsiz.

Mezun olmama aylar kaldı.

Sınava girmeme aylar kaldı.

Gelecek hakkında bilgi sahibi olamadığımız bir ülkede yaşıyoruz ve bu ortamda gelecek yaratmaya çabalıyoruz.

Ne derece başarılı oluyorum bilmiyorum ama herkes gibi ben de yaşamaya çalışıyorum.

Mecburiyetten.