Bomboşmuş Meğer Dünya
Bir güfte var içimde sessizliğe dair.Çok tanıdık,bildik bir tını ama ben yine de çıkaramıyorum günyüzüne.Çok sessiz biriyim,etrafımdaki insanlarla bir şeyler yaparken bile gözlerim uzaklara dalıyor,denizaşırı hayallere.Belki de geçmişte yaşadığım üzüntüleri düşünüyorum,düşlerle kapatıyorum üzerlerini.Acaba diyorum hep,insanlar benden sıkılıyorlar mı sürekli kendimi dinlediğim,onları dinleyemediğim için.
İçlerdeyim,içimdeyim.
Herkes garip sesleri ile yankılanırken,ben erken uyandığımı düşünüyorum.Belki de bu dünya asla uyanılmaması gereken bir yer.Göğsüm titrerken benim,insanların eğlenebildiği bir yer.Bir tek annemle yaşayabildiğim bir yer. Güvenemiyorum ben insanlara,hemen samimi olamıyorum onlarla.Kendimi çekiyorum,çekiniyorum.İçimdeki denizlere sürmekten hoşlanıyorum yüzümün tuzunu,kendi denizimde köpürüyorum.Ve bazen çok sıkılıyorum,yirmi senemi susarak geçirdim.
Hayatı izliyorum,bir başına olmak bana güç veriyor ama daha da yalnızlığa itiyor. Konuşmaya başlıyorum,pencerem açılıyor.İçeriye giren soğuk rüzgar beni donduruyor. Bir ses duyuyorum o anda.Yokluyorum etrafı,hiç kimse yok.
Bomboşmuş meğer dünya.
Bir güfte var içimde sessizliğe dair.Çok tanıdık,bildik bir tını ama ben yine de çıkaramıyorum günyüzüne.Çok sessiz biriyim,etrafımdaki insanlarla bir şeyler yaparken bile gözlerim uzaklara dalıyor,denizaşırı hayallere.Belki de geçmişte yaşadığım üzüntüleri düşünüyorum,düşlerle kapatıyorum üzerlerini.Acaba diyorum hep,insanlar benden sıkılıyorlar mı sürekli kendimi dinlediğim,onları dinleyemediğim için.
İçlerdeyim,içimdeyim.
Herkes garip sesleri ile yankılanırken,ben erken uyandığımı düşünüyorum.Belki de bu dünya asla uyanılmaması gereken bir yer.Göğsüm titrerken benim,insanların eğlenebildiği bir yer.Bir tek annemle yaşayabildiğim bir yer. Güvenemiyorum ben insanlara,hemen samimi olamıyorum onlarla.Kendimi çekiyorum,çekiniyorum.İçimdeki denizlere sürmekten hoşlanıyorum yüzümün tuzunu,kendi denizimde köpürüyorum.Ve bazen çok sıkılıyorum,yirmi senemi susarak geçirdim.
Hayatı izliyorum,bir başına olmak bana güç veriyor ama daha da yalnızlığa itiyor. Konuşmaya başlıyorum,pencerem açılıyor.İçeriye giren soğuk rüzgar beni donduruyor. Bir ses duyuyorum o anda.Yokluyorum etrafı,hiç kimse yok.
Bomboşmuş meğer dünya.
4 yorum:
uzun zaman olmuş buralara uğramayalı, yazılarını, içtenliğini özlemişim... nasılsın ciklet, okul nasıl gidiyor?
Momol ;)
Nerelerdeydin yahu ? Özlettin kendini,sen uğramayalı çok şeyler oldu buralarda aslında.Okul değiştirdim İstanbul'a geldim artık burada okuyorum.Bütün düzenim,arkadaşlarım,aslında hayatım değişti denebilir.İstanbul'u dinlemekle ve finallerime çalışmakla meşgulüm şu aralar.
Sen nasılsın,sende ne var ne yok görüşmeyeli ? :)
ahh ahh ne sen sor ne ben söyliyim...benim lisans bitti şimdi yüksek lısansla cebellesiyorum cikletim :/
efelerin diyarını terk ettin ha, hakkında hayırlısı olur inş, umarım sınavlarınıda en güzel şekilde verirsin, artık açmayalım arayı bu kadar :)
MOMOL ;)
Yüksek lisans demek ha,kolay gelsin o zaman çok çok.Evet efelerin diyarından her taşı altın olan şehre geldim bakalım yeni maceralarım neler olacak.Elbette artık sen de buralardasın arayı açmayız =)
Yorum Gönder