İki “ D “ harfinin yan yana geldiği kelimelerden korkmuşumdur hep.Çok güçlü,çok heybetli ve boyun eğilesi gelir o kelimeler bana.Günlük yaşamımda kelimeleri kullanırken çok dikkat etmem ama bazı kelimelerin söylenişi ve bende uyandırdığı fikirler gayet viran-ı tabiat bi durum yaratabiliyor.
Misal,hiddet,şiddet,mukadderat,mukaddes vb. kelimeler.Hepsi pek bi görkemli.Söylerken bile manidar,acınası bi tat bırakıyor insanın ağzında.
İncesaz’ın “Tereddüt” isimli bi şarkısı var.Diyor ki ;
Bir adım ötesi dönüşü olmayan yolun başında
Ya da korkularına mağlup kırk küsür yaşında
Hayat dokunuyor yüzüne
Gecikmiş bir keder gölgesiyle
Kim bilir belki de kelimelerin de bir dili vardır.Her ne kadar bazı kelimeleri söylemekten çekinsek,dilimizde tereddüt soslu bir tat bırakmalarından kaçınsak bile,belki vardır onların da anlatmak istediği şeyler bize.
2 yorum:
kelimelerin içine dokununca, onlara aklımızı üflediklten sonra eğer odamız hala "biz" kokuyorsa; ne güzel :)
onları sağa sola kavuşturma derdinde biz. kimi zaman kendimize bazen bir başkasına hediye ediyoruz onları.
bu kelimelerde benden sana hediye olsun :)
Özgür ;)
Çok güzel yazmışsın ne desem bilemedim,teşekkür ederim =)
Yorum Gönder