Aşkı yaşamak istiyorsan,taşımasını öğreneceksin / Mimi

Ben başka bi’dünyanın imla işaretiyim / Ece Temelkuran

Öyle başkadır ki hayatlarımız.Ya da hikaye mi demek lazım onlara bilemem ki ben.” Aşkı yaşamak istiyorsan taşımasını öğreneceksin.” Bi yaz akşamı tek başına yapılan bi akşam yemeği kadar yalnızlaştıramaz başka bi şey insanı.

“Bana diyorsun ki sigarayı bırak,sen sanıyorsun ki bu yalnızca sigara.Bu benim terk ettiğim ailem,anam,babam,kardeşim,toprağa verdiğim kocam,hasta kızım,anılarım bre.Sen diyorsun ki bütün bunları bırak.İnan ki bırakmayacağım doktor.Sen başka bi tedavi bul“

“Mimi hep söylerdi.İnsan yaşlanıpta önünde bi şey kalmayınca geçmişin anıları birer birer geri gelmeye başlarmış.İşte o zaman bil ki derdi,ölüm kapına dayanmış demektir.Haklıymış.Anılar bu illet bana musallat olduğundan beri daha sık ziyaretime geliyor"

Düşünen bi adam haline geldim.Konuşmuyorum artık.Hoş,eskiden de fazla konuşmazdım ama şimdi susup dinlemek daha çok hoşuma gidiyor.Veryansın eden,hayıflanan insanlardan hoşlanmıyorum.Duyumsamak diye buna mı diyorlar pek bilmiyorum,duymayı tercih ediyorum.Konuşmak çok yoruyor beni.Hele akşam yemekleri sırasında.Masada sadece ağzıma attığım yiyeceklerin sesini duymaya bayılıyorum,tabak çanak,çatal bıçak sesi.Metalik olan şeyler.Hayatı da metalin rengine buluyorlar.Asla renkleri değiştirmiyorlar.Sadece renklere buluyorlar bizi.Gri bulanıklığın rengi.

Yanına uzandığımda huzur doluyor içim.Sanki tüm sıkıntılar kayboluyor bi’anda.Ne sıkıntım var onu da bilmiyorum.Ama yine de çok mutlu oluyorum.Senin yanında.Bi’odada.

‎" İnsan senin yaşındayken hiçbir şeyi affetmeyeceğini sanır..
ama sonra acıları içinde büyütüp de benim yaşıma geldiğinde bir de bakarsın ki onlar senin yerini almış.."

Çok severim bu filmi.Öyle hayatımı değiştirmedi ama,bi Stavro ve Bi Eleni,iki kişi nasıl birbirini sever onu öğretti.Şimdi birini çok seviyorsam,ona aşıksam belki Eleni var bu işin içinde belki de Stavro.