Costas Ferris imzalı 1983 yapımı Rembetiko en sevdiğim filmler arasında yer alır.Hatta odamın bir köşesine,mini bir film afişini iliştirmişliğim de vardır.
Acının ve sevincin ortak buluşmasını yansıtan sözleri ve müziğiyle eşsiz bir türdür Rembetiko.Filmin soundtrack şarkılarını dinlerken aklıma geldi ; etabli,rembet hikayeleri,bitmeyen acılar,büyük göç,güzel İzmir,deniz kıyıları ve masum onca yürek...
Filmin şarkıları arasında öyle bir tanesi var ki,dönemin acılarını anlatması bakımından çok önemlidir.Mana Mou Ellas adlı bu şarkının sözleri Nikos Gkatsos'a aittir.Edindiğim bilgilere göre Türkçesi ile Anam Yunanistan anlamına gelir.
ne geri dönecek bir evim var
ne de uyuyacak bir yatağım
ne yolum var ne de mahallem
bir mayıs günü yürüyecek
ne azizim var,kime tapayım
ne de boş gökyüzünde bir kandilim
ne güneşim var ne de ayışığım
bir mayıs günü şarkı söyleyecek
Etabli ile göç etmek zorunda kalan Rumlar,kendilerine yalanlar söyleyen ve vaatlerde bulunan Yunanistan'a sitem halinde söylerler bu şarkıları.İki kıyı arasında kalır kalpleri göçerken.Acılar yarıştırılmaz lakin dünyadaki en büyük acılardan biridir göç acısı.
Zaman zaman dedelerim,aile büyüklerim anlatır.Ben de göçmen bir ailenin çocuğuyum.Çekilen acıları,yürek yakarışlarını dinledikçe bir parçam sızlar.Sanki hala göç ettiğimiz yerlerde kalmıştır o parça,orada yaşamasam da içimde hep bir gitmek arzusu.Belki budur hep gitmek isteyişim sebebi.Belki budur bir Gürcü olarak Batum'a duyduğum özlem.Belki budur bir Ermeni'nin özlemi Ararat'a.Belki budur Rumların özlemi İzmir'e,karşı yakaya.
Hayatta en çok görmek istediğim yerlerden biri memleketim Batum'dan sonra Meis'tir.Umarım bu hayalimi bu yaz gerçekleştirebilirim.Dilerim ki bir gün zorunlu göçe tabii tuttuğumuz,soykırıma kurban verdiğimiz insanların,milletlerin acıları ile yüzleşebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder