Yaşam bana ağır geliyor.Elim kolum tutmuyor.Omuzlarımın ve kalbimin üzerinde adsız,soyu sopu belli olmayan bir şey var.Yaşayabilmeye
dair varlıklı,heybetli bir amaç edinmeye çabalıyorum ama başarılı olamıyorum.Boşluğu
adımlar gibiyim.Boşluğu dolduramayacağımı bildiğim boş adımlarla.Neşem günden
güne batıyor,yüreğim biraz daha dağılıyor.
Toparlanmak için ne yapmam gerek bilmiyorum.Hayatı anlamlı
kılmaya çalışıyorum ama başaramıyorum.Tüm o hırsı,mücadeleyi,gücü,soğukluğu
istemiyorum,hayatımda bunlara yer vermek istemiyorum.
İnsanın sürekli kalbinde bir ağrı ile yaşaması,mücedelesi
etmesi ne de ağır bir şey.
Bir Erdal Güney şarkısı gibi içim.
Nefesin vurmazsa yüzüme,
Senden bana gelen ölüm..
4 yorum:
Sen ne yapmışsın ya, bu kadar olur yani :) Deseler ki "admin son 5-6 yılki ruh halini anlatan bi yazı, şiir falan var mı?" bu yazıyı parmağımla işaret ederdim :/
Bende hayatı anlamlı kılacak bir şey bulamıyorum ve tutunacak bir dal, kelimelerde yetmiyo aslında, işi mizaha falan vurarak sıyrılmaya çalışıyorum...
Abdullah Kara ;)
İşi mizaha falan vurmaya çalışıyorsan bir nebze iyi,serinletici.Lakin benim öyle bir yetim de olmadığından mütevellit ağır aksak bir kalple yaşıyorum.Bakalım zaman ne hal çaresi gösterecek bizlere.
senin hayatında bişey eksik :)
kaytan bıyık ;)
O şey 22 yıldır eksik :))
Yorum Gönder