Erken Bir Veda Öyküsü

İstanbul'a döndüm.Artık burada son haftalarım.Tam bir ay sonra mezuniyetimle birlikte memleketime geri döneceğim.Sınava da iki ay kaldı zaten.

Öncelikle şimdiden içim burkuluyor.Çok zor alışsam da;İstanbul'u,buradaki dostlarımı ve buraların havasını solumayı çok özleyeceğim.Üsküdar'ı hayal edeceğim.Kadıköy'den geçtiğim,vapura bindiğim zamanlar aklıma gelecek.Ve daha bir sürü anı,hepsi İstanbul'a ait.

Her şeyden öte 'canımdan' nasıl ayrılacağımı bilmiyorum.İçim buruk,tarif edemediğim bir şey oturmuş gibi göğsüme.

Seneye Fransa'ya gidiyor,öğrenimi için.Bir sene orada kalacak haliyle bu bir sene de bizim için çok zor olacak.Benim nerede olacağım da belli değil daha.Lakin İstanbul'da kalmayı istiyorum sanırım,çok alıştım buraya.

Daha önce de ayrı kaldık uzun zaman ama uzakları yakın ettik hep.O benden daha güçlü,daha dirayetli.Bense tam tersi,her gün özlem her gün üzüntü.

Dile kolay üç kocaman yıl.

Diliyorum ki bizim için her şey çok güzel olsun,önümüzdeki sene çabucak aksın.Bizim için bir şeyler değişmesin.Neşemiz artsın,daha da şen olalım.

Diliyorum ki sevgimiz hiç bitmesin.