Bir Bakarsın Ben De Uçmuşum

Uçmak ne güzel şey,kanatlarının altına almak tüm dünyayı.Bazen ben de düşünüyorum,uçmanın nasıl bi duygu olduğunu merak ediyorum.Üzerime çöken dünyayı birde havadan görmek,kanatlarımın altına alıp dünyanın benden çaldıklarını birer birer tespit etmek istiyorum.

Mavidir çünkü duygular,gökyüzü gibi çok derindedir uçsuz bucaksız.Kıt kanaat yaşayan insanlarız,ne alsak,ne istesek,ne yapsak çoktur ya bize bu düzende.Sahip çıkanımız yok,paramız yok,üç kuruşun hesabını yapmaca her ay başına denk gelen sürede.

Fakir bi mahallenin çatısına konsam kuş olup,seyre dalsam sefaleti.Tıpkı içinde yaşadığımız gibi.
Umut fakirin ekmeği deyip yine sürsek düşlerimizi,kurumuş ekmek misali kalplerimizin üstüne.

İnsanın çok yakını bile acımazken haline,hangi alemden bi insan gelecekte deva olacak derdine.Böyle insanların daha fazla inanması öte aleme,imana,dine.Gerçekten garip kılar mı onları bu alemdeki düzene ?

Demek istediğim zenginin kaygısı yok,nasıl namus fakirin düşündüğü en temel şey ise iman da fakirin düşündüğü en temel şeydir.Parası olmayan insan imanı ve inancı ile yaşar,onda hayat bulur.Daha güzel bi hayatı bu dünyada elde etmesi pek mümkün değildir,cenneti düşler.Çok doğaldır,takdir edilesidir bu.

Bir bakarsın kuş olmuşum genç yaşımda,ben de uçmuşum.Hem de maviye,masmaviye.