Kuş Uçar Arkada Boku Kalır

Hayat çok boktan kabul ediyorum.Yaptıklarımdan pek fazla pişman olmam.Kıçına bi don giyen herkesin kendini korunuyor hissetmesinin doğal ve iç gıdıklayıcı olduğu gibi bu güveni ben de duyarım.Yani mesele don giymekte değil.Donunaza sahip çıkmakta.Derim ya hep.Masum biriyim ben.Bu dünyadan değilim.Pembe saçlı bi geline aşık olup evlenecek olan gelinin bizzat nedimesine evlenme teklifi edebilirim.Küçükken Ceyda ablaya yapmışım mesela.Dört yaşında mıyım neyim.Evlenme teklifi etmişim.

Şimdi geriye baktığımda dedim ya pek fazla pişman olduğum şey yoktur.Genelde insanlara gereğinden fazla değer veririm ki geçmişte bunu yaptığım biri oldu.Kalbi kırılan ben oldum ama kaybeden ve hayatta her zaman kaybedecek olan o oldu.Hiç bi şekilde de muvaffak olamayacak çünkü ahımı aldı.Mutluyum.Bi anlamda kendimi masum olan benden uzaklaştırdım.Ama ikili ilişkilerimde hep melek olan taraf ben olmuşumdur.Mutluyum.Şeytana tapar gibi görünürüm ama meleğimdir.Kuş uçar arkada boku kalır.Ben yuvadan uçarım gerisini kalanlar temizler.Ama bundan da bi şey öğrendim.Artık insanlara gerektiği değeri veriyorum.Mutluyum.

Seviyorum ve seviliyorum.Özel hayatımdan sana ne lan blog ? Gerizekalı şey seni ! Yok benim özel hayatım ! Var mı ki ?