My Room,Bathroom

İnsan en sevdiği şeyleri bırakamaz ya,ben de öyle bir bencillik ve endişe tarzı şeyler yaşıyorum.Sanırım anlaşırım gittiğimde,uyumluyumdur ama her şeye de eyvallah diyemem.Ferhunde kılıklı değilim hani,fesat değilimdir ama çıkarlarımı düşünürüm...Şimdi şuraya geleceğim..Az kaldı gideceğim,biraz içim rahat biraz uzak bir diyarda gibi ruhum daha gitmeden.Keşke demek istemiyorum ama zorluk çeker miyim acaba?Yakın bir yerleri yazsam daha iyi olur muydu diyorum ama herkesin ağzından Aydın'a dair iyi şeyler duyuyorum.Zaten Abbas Güçlü'yü izledim dün.Sekiz sene bile atanamayan bir öğretmen vardı.Hem de benim branşımdan..Ne yapmam lazım ki bunları mı düşüneyim şimdiden...

Evden ayrılmak zor.Çok alışkınım bu ortama,yani odama ve banyoda saatlerce kalmaya.Rahat rahat yayılıp,rahat şeyler giymeye.Canım çitos,çikolata istediğinde bisikletimle bakkala gidip almaya.Kuşuma çekirdek atmaya,bahçemize bakmaya,buzdolabının önünden ayrılmamaya,rahat rahat yemek yemeye,çekinmemeye,dolabımdaki posterlere bakmaya,fotoğraf albümlerimizi,yıllığı karıştırmaya,panomdaki yazıları okumaya,kitaplarımı düzeltmeye,tuvalete gitmeye ve dakikalar geçirmeye....

Alışmak zor ama başarmak lazım sanırım.Yarın gidiş yazımı yazıp Cumartesi gideceğim..Üzülüyorum...Paramore'dan bir şarkıyla veda ediyorum...

wo oh oohh oh

You don't have to believe me
but the way I way I see it
next time you point a finger
I might have to bend it back
or brake it brake it off
next time you point a finger
I'll point you to the mirror.

Playing Good/Brand New Eyes;)