Donuk

Donuk bir hava var bugün,böyle havalarda sanki kendimle yüzleşmek istiyorum.Ömrümün çoğunu içimde yaşadığım bir gerçek,arada bir dışarı baktığımda bu donukluğu görmek hoşuma gidiyor.Yağmurun ıslaklığı,sanki ormanların içinde bir yerlerde birileri haykırıyor fakat ben o sesleri duyamıyorum.Garip bir varoluş nedenim olduğuna inanıyorum fakat çözemedim.İnsanın kendinin bile bilmediği ve anlık durumlarla ortaya çıkan ne çok sırrı var.Hepsi de donuk bir zemin üzerine seyir ediyor.Birileri size dikenini batırıyor,bir dala kan damlıyor ve bu hüzünlü zaman gelip geçiyor.Olduğum yerde kalmaktan korkuyorum,sanki yağmurdan zedelenen bir yaprak düşmüş paltomun cebine ve beni de sürüklüyor dünyada…

Yaşamı ciddiye almıyorum diyenlere inanmıyorum.Hepimiz ölüp bitiyoruz daha iyi yaşamak için.Az önce izledim bir film,adına gerek yok,iyi bir filmdi,beş kardeşin ayakta kalma mücadelesi.Hep bu var merkezimizde,evrenimizde…

Mat bir yaşam istiyorum ben de..Yağmur havası hakim diye bundan bahsetmiyorum.Donukluk hoşuma gidiyor,bu kelimeyi söylemek bile güzel,cazip,yasak elmayı yemek kadar heyecan verici…Uzak bir ormanda yaşamak istediğimi düşündüm bugün,yağmur ormanı,ıslak ve az nüfuslu bir yer.Sadece gerekli olan insanlar yanımda,bir başıma.Hep bunu savunuyorum,bir başına olmak güzel.

Ciddi ve donuk yaşamak elimizde olan bir şey değil.Bu bir kişilik meselesi de değil,genetik de değil…Bilimsel şeylere pek de güvenmiyorum.Bu öyle bir şey ki oyun gibi,bir kovalamaca,arkanızdan atılan taşlara hesap soramamanız gibi,ne kadar uzağa fırlatsanız da taş taştır ve kırmak için büyük bir güç gerektirir.Ama siz zaten güçsüz doğmuşsunuzdur.Yenik ve mağlup,kabuğunuzda.Bunlar kolay şeyler değil elbette,somurtun da demiyorum ama buysanız farklı yaşayamazsınız,yaşayamam…

Gerçek gözlerimde saklı

Hayat damarlarımda dolaşıyor

Yollar kalabalık

Yorgunum gelemiyorum

Sense hep bir şeyler peşindesin

Lütfen, yoruldum

Beni yalnız bırakma

Sarıl,ısıt bedeninle

İşte o zaman düşecek bir yağmur tanesi

İçime…